Gdy spojrzy się na Jezioro Łebsko z wieży widokowej w Klukach, wygląda, jakby ziemia obejmowała je ramieniem - tak by nie zaszkodziły mu morskie wody i bałtyckie sztormy. Tam, gdzie na horyzoncie kończy się błękit wody, zaczyna się złoto piasków. To wydmy Mierzei Łebskiej oddzielającej jezioro Łebsko od Bałtyku.
Może właśnie tak odpowiedziała ziemia na to, co zrobił zły stołem, olbrzym mieszkający niegdyś w miejscu, gdzie dziś leży jezioro? Jak opowiadają starzy Kaszubi, był to stwór wyjątkowo złośliwy, nieprzyjazny ludziom, ciągle im szkodzący. Swymi prześladowaniami dokuczył im w końcu tak, że postanowili go wygonić. Podpalili więc las, w którym mieszkał, ale w odwecie olbrzym porozrywał nadmorskie wydmy. A wtedy morze wdarło się w głąb lądu i pozostawiło swój ślad w postaci bagien i jezior. Najwięcej zaś wody dostało się do siedziby stolema, zamieniając ją w jezioro.
Nie ulega wątpliwości, że Łebsko było niegdyś morską zatoką. Niegdyś - to znaczy przed ponad czterema tysiącami lat, bowiem właśnie wtedy mierzeja zamknęła się, odcinając je od Bałtyku. I nie tylko je. Rzeka Łeba, która przepływa przez jezioro, nie "pogodziła się" z tą zmianą. Zdarza się, że pod wpływem sztormowych wiatrów wiejących od morza zmienia kierunek i... płynie z powrotem, niosąc słoną morską wodę. Dlatego Łebsko, chociaż w wyniku opadów deszczu i dopływu słodkich rzek przez tysiąclecia znacznie zmniejszyło swoje zasolenie, do dziś pozostaje akwenem słonawym.
To niezwykle urokliwe jezioro, rozlane szeroką, lustrzaną taflą, jest oazą ciszy, którą przerywa jedynie głos ptaków. Pojawiają się ich tutaj dziesiątki tysięcy, gdyż Łebsko leży na jednej z najważniejszych tras ptasich wędrówek w Europie. Naliczono tu aż 250 gatunków ptaków, w tym bardzo rzadkie turkany, drozdy pstre, kalandry białoskrzydłe. Około 140 gatunków ptaków znalazło dla siebie dom w przybrzeznych szuwarach.
Jezioro Łebsko, mimo dużej powierzchni (7148 hektarów), jest płytkie - średnio ma półtora metra głębokości, w najgłębszym miejscu sięga 6,3 metra. Jego najpłytsze miejsca szybko zarastają roślinnością, przez co lustro wody cofa się rocznie od pół nawet do półtora metra.